Reisverslag Almaty-Taraz-Shymkent

Reisverslag Almaty-Taraz-shymkent.

Als ik Kazachstan inrijdt, rij ik eerst richting Almaty. Via via zijn we in contact gekomen met Bert v. Lierop. Bert woont en werkt al meer dan 20 jaar in KZ, en ik vindt
het leuk om hem te bezoeken. Bert komt uit Heibloem, en kan zijn dialect weer eens gebruiken...Ook kan ik dan in duidelijke taal horen hoe KZ eruit ziet. Als ik bij Bert
het erf oprijdt, staat het hele gezin er om mij te verwelkomen ! Als ik mijn tent opgezet heb, samen met zoon Mateyh, krijg ik een feestmaal voor gezet door Liouda, zijn vrouw.
De komende 2 dagen zijn wederom een groot feest, en ik wordt door het hele gezin in de watten gelegd ! Liouda en Bert zijn super gastvrij, niets is hun teveel. 's Avonds hoor ik hun uit over hoe het leven is in KZ, bij een dikke, koude fles bier ! Bert woont vlak bij de Efes brouwerij en Coca Cola fabriek. In die laatste ben ik zeer geintereseerd, en ik vraag Bert of hij er misschien iemand kent. Nee, niet bij deze fabriek, wel een andere. Daar werkt Alex, een Nederlander die werkt bij RG Brands. RG Brands is een soortgelijk
bedrijf als Refresco Maarheeze, waar ik regelmatig werkzaam ben. Binnen no time is er een excursie geregeld, de volgende dag. Ik maak mij motor weer helemaal fit, deze kan er weer
tegen !! Als we de fabriek bezoeken, vallen mijn ogen er bijna uit. Er staat een hypermoderne frisdranken fabriek voor PET flessen, Tetra pakken en blikken. Totale investering 85 miljoen euro...Uitbreiding is mogelijk, de nieuwe hal staat al klaar te wachten!
Met veel respect luister ik naar Alex zijn verhaal, hoe hij de zaak aan het draaien heeft gekregen en houdt, in een land als KZ...Omdat de fabriek in de middle of somewhere staat is de stroom aansluiting niet voldoende. Alex heeft dit opgelost door 2 generatoren aan te schaffen. Kleinigheidjes blijf je houden, zegt hij. Alleen de generatoren kunnen het ook niet altijd aan, en de OEE blijft dan ook hier af en toe een beetje achter! Maar vindingrijk als
Alex is, heeft hij ook dit opgelost. De chauffeur van Bert brengt ons terug naar zijn huis, waar Liouda weer een heerlijke maaltijd klaar heeft staan. Daarna een frisse duik in het zwembad, lekkerrr !! Als ik de volgende dag mijn tent opgeruimd heb, neem ik afscheid van Bert en zijn gezin en rij ik richting Taraz. Het is zondag vandaag en de wegen zijn niet zo druk bereden, weinig vrachtverkeer. Hopelijk ook minder politie controle's. Wegwerkzaamheden
zorgen ervoor dat het tempo wisseld, soms zijn er goede wegen dan weer stukken slecht. Uiteindelijk na een lange rit van 580 km vindt ik een motel, met bewaking. Genoeg voor vandaag. Van Bert had ik het adres van Lammert Bies gekregen, een Fries die al enkele jaren in KZ woont.
Lammert werkt in de IT, en runt daarnaast www.wild-natures.com . Hij verzorgt al jaren reizen voor natuurliefhebbers, en vooral vogelspotters kunnen hun hart hier ophalen ! Lammert woont in de buurt van een Nationaal Park bij Zhabagly en ik besluit hem te bezoeken. Als we elkaar bij toeval ontmoeten in zijn dorp, geeft Lammert mij een mooie route binnendoor naar Shymkent.
Hier moet ik naar toe, om me te melden bij de Immigratie dienst ( voormalig KGB ). Als je langer dan 5 werkdagen in KZ bent, is dit verplicht. Na een zoektocht vindt ik uiteindelijk het OVIR kantoor om 13.55 en de poorten gaan dicht. Gelukkig gaat het om 15.00 weer open!
Maar dan begint het gemieter. Of ik een bewijs heb van het hotel waar ik slaap !? Ik bluf dat ik in hotel Shymkent slaap, maar daar trappen ze niet in. Alles wordt hier schijnbaar
gecontroleerd, dus MET papieren. Plotseling krijg ik een GSM in mijn handen gedrukt, en wordt mij in het Engels haarfijn uitgelegd wat de bedoeling is. Omdat ik nog niet weet waar ik ga slapen, heb ik ook geen adres. Nou ja, we zien morgen wel, vandaag wordt niks meer hier.
Een slaapplaats is gauw gevonden dankzij Maria, die een restaurant runt in de stad. De volgende morgen gaat haar moeder met mij mee naar het OVIR kantoor. Alle papieren worden ingevuld, maar de beambte werkt niet mee. Kom om 15.00 terug blaft hij. Paspoort moet ik daar laten, geen keuze. De rest van deze dag werk ik alles bij, en hoop dat ik het juiste stempeltje zonder te veel kosten kan bemachtigen...Om een uur of drie loop ik samen met een bediende en een gsm (om Maria als
tussenpersoon/tolk te kunnen inschakelen) richting het kantoor. Eens zien wat er gebeurt nu. Als we aan de beurt zijn, kijkt de man nog steeds niet vriendelijk. Na wat gegrommel gooit hij mijn paspoort op de balie, en ik bedank hem voor zijn fantastische werk. 1 stempeltje koste
mij dus 1 dag wachten. Als er geen probleem is, dan maken we er gewoon toch een !


Welkom in KZ, ik kan weer verder. CU Frenkx