Dag 5

Baia Mare – 9 juni 2011
436km
Het eerste stuk hebben we nog door Slowakije gereden. Helemaal aan de oostzijde, langs de grens met Oekraine. Dit is een uitgestrekt gebied met enkele heuvelruggen en ...... eindelijk: slechte wegen. We moesten gaan staan om de motoren door het doolhof van gaten te loodsen. Alles goed gegaan hoor, we zijn alle drie goede motor rijders. Na de heuvelruggen kwamen we in een uitgestrekt gebied van graanvelden met vele kleine dorpjes. In deze dorpjes zag je overal Roma zigeuners, en ocharme, de zigeuner kindertjes liepen er dus echt op blote voeten. Opvallend is dat de zigeuners met hele families langs de weg lopen. Heel erg jonge moedertjes die kinderwagens duwen, opa en oma achterop sjokkend, enkele kinderen nog op de arm. De enige die ontbreekt is vader, want die zit in de kroeg. De zigeuners missen 1 gen, namelijk het werk-gen. Tja, maar daar hebben wij er dan weer twee van, dus wie is nu het beste af? Och laten we dat maar aan de heren geleerden over.
Plotseling stonden we aan de grens met Hongarije. Hier waren we op doortocht, een kleine 150km door dit mooie land. Wat is het toch een schitterende omgeving. Je gaat wel even terug in de tijd maar ik geloof niet dat de mensen iets te kort komen. Ze rijden moderne autos en hebben vaak een dikke buik dus honger lijden, nee hoor, dat doen ze niet.
De grens met Roemenie kwam in zicht en na een deugdelijke paspoort controle waren we binnen. Het begon weer gigantisch te hagelen, stortregenen en bliksemen maar we reden met een brede grijns op het gezicht door dit noodweer.
Toen de zon weer te voorschijn kwam zagen we een heerlijk stuk Roemenie. Een boer kwam met zijn koe aan een stuk touw aangelopen en verkocht melk langs de weg. Verser kan toch niet? Schitterend gewoon. Ooievaars zitten op grote nesten bovenop een electriciteitspaal. Mensen met paard en wagen zitten voor ons op de snelweg. Wij kijken naar hen, en zij kijken naar ons.
Het is goed te zien dat het land in het verleden helemaal uitgemergeld is geworden. De mensen zijn overgegaan naar een overlevings strategie. Ze zijn zelfvoorzienend en verplaatsen zich te voet of met paard en wagen. Ook de honden kar is gesignaleerd. Sinds Roemenie bij de EU aangesloten zit komt het grote geld het land binnen. Dus naast het romantische verleden zie je overal grote winkelcentra verrijzen, garages met Europese en Japanse automerken en moderne tankstations sieren de wegen. We zitten in een pension in Baia Mara. Het is ietwat ouderwets maar ach, dat heeft absoluut zijn charme. De mensen zijn zeer vriendelijk en dol op euros.
Morgen meer nieuws van de drie motaards.