Reisverslag Kyzylorda-Aralsk-Aktobe-Oral

Reisverslag Kyzylorda-Aralsk-Aktobe-Oral

Dit reisverslag gaat over een weg, een lange weg..Nou is dit geen probleem zolang het dan maar een weg is. Maar de komende dagen zal de weg vaak weg zijn, zo zal blijken. Onze route loopt over deze weg, de M39-M32, die ze aan het vernieuwen zijn. Dit is de A2 van KZ. Op dit moment is de oude weg gewoon versleten, kapot gereden. Het stuk wat ze aan het vervangen zijn is 1300 KM lang ! Een hele klus dus. Overal langs de route zijn ze in fase's met groot materieel aan het werk, want het wordt nu een brede 4-baans autosnelweg. Tel daar bij : snithete zomers, en strenge winters en altijd wind. Regelmatig komt het dan ook voor dat je al rijdende onder een hoek van 60 graden vakkundig wordt gestraald ! Het houdt gewoon niet op. Er zijn al flink wat stukken
klaar van deze weg, maar het meeste is nog in aanleg ( oponthoud i.v.m korenwolf, zegge ze ). Al rijdende wordt je van links naar rechts gestuurd over deze nieuwe weg, de oude ligt er meestal naast. Een lint asfalt strekt zich voor je uit, maar je hoeft je geen seconde te vervelen, er gebeurt altijd iets. Bulten, gaten, kamelen,vrachtwagens,
afvallende lading, DIEPE spoorvorming, dode honden, zandpaden, schovels, geiten, kapotte
autobanden, wagens die stukken hebben, overwaaiend vuil, stenen, grote stenen, bakstenen en hele grote stenen, en zand veel zand. Uiteindelijk kom ik in Kyzylorda aan, en vindt vrij vlot een motel. Ik ontmoet er Pavel, hij is aan het werk hier. Samen lopen we de stad in om te eten en wat te praten. Ga vroeg naar bed, want morgen weer sturen !! Meteen als het licht aan is buiten, 06.00 rij ik richting "de weg ". 's Morgens is het heerlijk om te rijden, de weg alleen voor jou. Je ziet de zon opkomen, en de laatste vossen en roofvogels trekken zich terug. De route gaat vandaag via Baikanur naar Aralsk.
Baikanur staat bekend om zijn Cosmodrome, een lanceerbasis gelijk aan Cape Carnaval in the USA. Ik rijdt tot aan de poort om een kijkje te nemen. Voor een bezoek heb je een
visum nodig, en dat heb ik niet. Ik maak een praatje met de bewakers er rij verder, geen lanceringen vandaag. Het plan is, doorrijden naar Aral, tanken en hotel opzoeken.
Het rijden is al intensief genoeg, en de afstand doet er nog een schepje bij. Tussen 2 grotere steden is niet, alleen zand. Je rijdt afstanden met een lengte van NL,
en komt niets tegen, ook geen tankstation...Goed opletten dus, maar er is wel geen druk verkeer en je hebt ruimte, veel ruimte..Als ik bijna in Aral ben, tref ik een
stel uit CZ, Jan met zijn vriendin, beide op BMW 650. Ze zijn op zoek naar benzine ! Mijn tank is ook bijna leeg, maar tot in Aral is geen probleem. Maar Jan en zijn
vriendin komen uit Aral vandaan, en hebben de hele stad doorgezocht naar benzine, niets te vinden ! Oke..We besluiten om terug richting Baikanur te rijden, ik ben enkele tankstations gepasseerd. Weer "de weg" op, terug nu ! Diverse tankstationstops later hebben we benzine ! Jan zijn tank was leeg, maar eerst moesten we per 10 l.
een bon kopen. Ik tank 3 bonnen, en we nemen afscheid. Zij rijden zuid, ik noord. Terug op "de weg" gaat het weer richting Aral. Dirk had me een sms bericht gestuurd dat ik kan slapen bij een wegrestaurant, voorbij Aral. Dat ik dit pas na 200 km vindt, al rijdende op "de weg " stond er niet bij.. ( thankx, mister John ! ). Al met al vandaag 825 km gereden, en het lijkt wel of ik de hele dag op de crossbaan in Kreyel heb gereden. Alleen de hotdog ontbreekt nog. Water en stroom is er niet in dit motel, maar ze verkopen wel flessen water of Ice Tea.
In een split second veranderd een fles water van eigenaar, en de inhoud gaat van fles rechtstreeks naar buik ! Een slaapplek zoeken is niet nodig, ga maar ergens liggen.
Als ik de volgende ochtend alles weer een beetje op z'n plek heb geduwt en nog wat bouten aan heb gedraait, gaat het richting Aktobe. De weg is hier gereed, en ligt
er strak bij. De route ligt midden door de steppe van KZ, en af en toe kom ik een auto tegen. Er zijn grote zonnebloemvelden en graanvelden. Regelmatig rij ik door insecten zwermen. Ik pik nog een lifter op, die pech aan zijn vrachtauto heeft, en zet hem een paar kilometer verderop bij een dorpje af. In Aktobe aangekomen na 480 km
vindt ik vrij makkelijk een hotel. De dames hebben schijnbaar met mij te doen, want ik krijg soep en koffie aangeboden. Als ik wat door de stad loop, kom ik langs een
kapsalon. Er kan wel weer wat haar vanaf en de kapster is erg nerveus, maar levert goed werk af. Terug bij het hotel/motel ontmoet ik Villie en Murat, en zij nodigen mij uit om iets te drinken/eten. Er volgt weer een gezellige avond ! Als ik 's morgens wakker wordt, ben ik niet helemaal vit, maar ut was wel gezellig. Na het ontbijt neem ik afscheid, en het regend. Gelukkig maar een bui maar het geeft motorrijden meteen weer een nieuwe dimensie. Omdat de wegen een andere conditie hebben dan wat wij gewend zijn, staan overal plassen en geulen met water. Even stoppen om op de kaart te kijken, wordt dan ook zorgvuldig gepland. Doe je dit niet, ben je meteen zeiknat ! Een ander voordeel is dat het niet zo stoffig is, en lekker fris. Ik rijdt naar Oral vandaag, zo'n 500 km verderop."De weg" wordt van goed naar slecht naar heel slecht.
Uiteindelijk besluit ik naast "de weg" te gaan rijden, dit schiet beter op en is beter voor mijn motor. Na enkele honderden kilometers kom ik een brandende Mercedes tegen. Huh, wat is dat ? Ik kijk om en zie hoe de auto in de berm stopt. Als ik me omdraai
zie ik de man met zijn brandblusser de brand blussen. Helaas, heeft geen zin. Met lede ogen kijken we met z'n drieen hoe de auto in een mum van tijd volledig afbrand. De sterke
wind versnelt het proces extra. Als de man bekomen is van de schrik, zie ik de gesmolten aluminium velgen op de grond liggen als grote druppels kwik. Het enige wat het echtpaar
heeft kunnen redden, is gelukkig hun telefoon. Er is hulp onderweg. Ik laat alles wat ik kan missen aan water en eten achter, en besluit door te rijden. Good luck for you !!
Ook in Oral is een slaapplaats snel gevonden, een truckers motel vlak bij de grens RUS. Nog 100 km over "de weg" en ik ben in Rusland !!