Dag 17
Door: TEAM ZIJDEROUTE 2011
21 Juni 2011 | Turkije, Göreme
Bogaskale - Goreme Dag 17
371km
's morgens zijn we als eerste naar het Unesco monument van Hattusa gereden. Dit is een archeologische site
van 1400 BC. Heel erg oud dus en er was weinig meer van over. De funderingen waren opgegraven, enkele
muurtekeningen en uitgegraven funderingen. Hier waren we vrij snel uitgekeken.
Verder richting Goreme, het hart van Cappedocie.
We zijn nu ietwat gewend aan het mooie landschap dus we zoeven door prachtige valleien en bergtoppen zonder
dat we er bij stilstaan. Er beginnen zich wat opvallende zaken te vertonen. Zo valt het bijvoorbeeld op
dat je totaal geen vrouwen of meiden op straat ziet. Alleen maar mannen die lekker op hun gemak thee zitten
te drinken. Hele groepen bij elkaar en ze zwaaien heel vriendelijk naar ons. We zwaaien natuurlijk terug.
In het volgende dorpje weer hetzelfde tafereel. Allemaal heel gezellig maar iets klopt er niet, waar is het
vrouwelijk geslacht? Er lopen kinderen rond en mannen. Dus biologisch gezien moeten er ook vrouwen zijn.
Alleen onvindbaar. Nieuwsgierig als we zijn gaan we bij zo'n groep thee drinkende Turken zitten en binnen
2 minuten hebben we ook thee in onze handen en volop aandacht. Dan stellen we de brandende vraag waar de
Turkse vrouwen zijn, en het antwoord is eenvoudig: Thuis. De vrouwen blijven in huis en zorgen voor de kinderen,
zorgen voor het eten, doen de was en zorgen ervoor dat de man niets tekort komt als hij terug komt van zijn
thee drink sessies. Er bekruipt ons een gevoel van verontwaardiging.
Terug op de motor hebben we even tijd om na te denken en plotseling maakt de verontwaardiging plaats voor
bewondering. Bij ons thuis is het namelijk precies omgekeerd. Daar zit de man thuis of op het werk,
en lopen de vrouwen door de stad koffie te drinken. Zo hadden we het nog niet bekeken.
Natuurlijk, nu begrijpen we het, de Turkse mannen zijn enorm slim.
Het zijn de beste vrouwen-menners die we ooit gezien hebben.
's avonds komen we aan in Goreme, het hart van Cappedocie. Dit is zo een uniek landschap dat we er morgen
meer over vertellen.
Morgen meer nieuws van de drie motaards.
371km
's morgens zijn we als eerste naar het Unesco monument van Hattusa gereden. Dit is een archeologische site
van 1400 BC. Heel erg oud dus en er was weinig meer van over. De funderingen waren opgegraven, enkele
muurtekeningen en uitgegraven funderingen. Hier waren we vrij snel uitgekeken.
Verder richting Goreme, het hart van Cappedocie.
We zijn nu ietwat gewend aan het mooie landschap dus we zoeven door prachtige valleien en bergtoppen zonder
dat we er bij stilstaan. Er beginnen zich wat opvallende zaken te vertonen. Zo valt het bijvoorbeeld op
dat je totaal geen vrouwen of meiden op straat ziet. Alleen maar mannen die lekker op hun gemak thee zitten
te drinken. Hele groepen bij elkaar en ze zwaaien heel vriendelijk naar ons. We zwaaien natuurlijk terug.
In het volgende dorpje weer hetzelfde tafereel. Allemaal heel gezellig maar iets klopt er niet, waar is het
vrouwelijk geslacht? Er lopen kinderen rond en mannen. Dus biologisch gezien moeten er ook vrouwen zijn.
Alleen onvindbaar. Nieuwsgierig als we zijn gaan we bij zo'n groep thee drinkende Turken zitten en binnen
2 minuten hebben we ook thee in onze handen en volop aandacht. Dan stellen we de brandende vraag waar de
Turkse vrouwen zijn, en het antwoord is eenvoudig: Thuis. De vrouwen blijven in huis en zorgen voor de kinderen,
zorgen voor het eten, doen de was en zorgen ervoor dat de man niets tekort komt als hij terug komt van zijn
thee drink sessies. Er bekruipt ons een gevoel van verontwaardiging.
Terug op de motor hebben we even tijd om na te denken en plotseling maakt de verontwaardiging plaats voor
bewondering. Bij ons thuis is het namelijk precies omgekeerd. Daar zit de man thuis of op het werk,
en lopen de vrouwen door de stad koffie te drinken. Zo hadden we het nog niet bekeken.
Natuurlijk, nu begrijpen we het, de Turkse mannen zijn enorm slim.
Het zijn de beste vrouwen-menners die we ooit gezien hebben.
's avonds komen we aan in Goreme, het hart van Cappedocie. Dit is zo een uniek landschap dat we er morgen
meer over vertellen.
Morgen meer nieuws van de drie motaards.
-
22 Juni 2011 - 16:41
Arno Kanen:
He Frank en de rest, cappedocie ben ik ook geweest, op sommige plaatsen echt een bizar landschap. Ik volg jullie elke dag trouw, geniet ervan
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
