Dag 20
Door: TEAM ZIJDEROUTE 2011
24 Juni 2011 | Turkije, Kâhta
590km
Vandaag een echte tandenbijter. We vertrokken uit Goreme richting het Oosten en zagen al na enkele kilometers
een hoge vulkaantop, geheel met sneeuw bedekt. De top ligt op bijna 4.000m en de naam is Erciyes Dagi.
We volgen een heel stuk van de oude zijderoute over een hoog plateau. De hoogte zat tussen de 1.200 en 2.000m
Boven op het plateau was het frisjes, de handschoentjes hebben we aangedaan. Het wegdek was superglad.
Honderden kilometers 4 baans weg en helemaal verlaten leeg. Langzaam veranderde het landschap van de
volkomen verlaten vlaktes naar wat meer bewoonde wereld. Ook gingen we dalen en de temperatuur klom voor het
eerst deze reis tot boven de 40 graden. Handschoentjes dus weer uit.
We merkten het eerst niet op, maar de mensen veranderden ook. Ze zijn wat donkerder van huidskleur en ze
bedrijven de landbouw op kleine schaal, net als in Roemenie. Je ziet ezeltjes voor de kar gespannen, paarden
voor de ploeg en vrouwen met grote bossen hout op de rug. Het zijn Koerden. Ze zwaaien allemaal heel
vriendelijk en wij zwaaien terug.
We zitten aan de grens met Koerdistan, en de Koerden zijn net als de Turken meesters in het vrouwen
temmen. De mannelijke Koerden zitten lekker op de tractor of liggen onder een boom in de schaduw te luieren
terwijl de vrouwen met de rug krom gebogen staan te schoffelen in de zinderende hitte. Als je even stilstaat
met de motor dan hoor je dat de vrouwen zingen terwijl ze aan het werk zijn.
Er rijden veel brommertjes rond met zijspan. Hup, de hele familie kan mee. Ook de geit gaat mee in het zijspan
bakje. Komisch gezicht en de mondhoekjes gaan telkens omhoog als we weer zo'n schitterend tafereel zien.
We rijden over een bergpas met alweer de adembenemend mooie bergtoppen en waanzinnig mooi draaiende bochten.
Dit gebergte vormt het grensgebied van het Koerdische gedeelte en voor de mensen die dit niet weten, de
Koerden willen zich afscheiden van Turkije, maar de Turken willen dat niet. Je merkt dat er spanning in het
gebied zit doordat de rotswanden zijn beklad met allerlei leuzen. Ook op de weg staan leuzen geschreven.
Vanavond hebben we het tentje rechtgezet in Kahta en morgen gaat de reis naar Nemrut Dagi, ook al weer
een Unesco monument.
O ja, weer bijna vergeten maar zeker niet onbelangrijk. Eindelijk heeft Jel ook eens wat aan zijn motor.
Een grote steen heeft zijn achterspatbord afgebroken. De stand is nu 2-1-1
Morgen meer nieuws van de drie motaards.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley