Tashkent - grens Kirgizie

Tashkent - grensovergang UZ / KG

Ik heb besloten om een paar dagen in Tashkent te blijven. In Bughara ontmoette ik Jos,
een kunstenaar uit Duitland, die op zijn "Roller", een Honda scooter, rond aan het toeren
is. Hij maakt foto's van de kruizen langs de wegen, soms complete kunstwerken. Terug in
Duitsland gaat hij deze beelden verwerken in zijn atelier. We ontmoete elkaar in Tashkent
wederom, en gaan samen een dag op pad. Tijdens een bezoek aan een van de vele bazaars, openbare
luchtwinkelcentra, vragen we ons af hoeveel tijd men dag bezig is met geld tellen ?
Alles wordt hier betaald met enorme paketten geld, en keer op keer wordt dit door de koper
en verkoper opnieuw geteld. Omdat ik nog wil tanken en pinnen voordat ik de stad uit rijdt,
tokkel ik wat rondt door Tashkent. Tanken gaat zonder problemen, maar geld is een ander verhaal.
Na veel omzwervingen kom ik bij NBU, de nationale bank. Ik ben net te laat, en ze vragen of ik
maandag terug wil komen. Dat wil ik wel, maar vandaag is het donderdag...
Ook de zoektocht naar geld automaten in de GROTE hotels lukt niet. Ze staan wel overal
maar zijn leeg. Uiteindelijk lukt het mij om een klein bedrag dollars te pinnen in Hotel
Uzbekistan. Er zijn een boel museum's in Tashkent, en ik kies voor... TREINTJES ! Op een mooi
verzorgt terrein staan stoom, diesel en electro locomotieven opgesteld. Het ziet er allemaal
even prachtig uit ! De directeur nodigt me uit, en even later zitten we het gastenboek te begapen.
Natuurlijk moet ook ik mijn verhaaltje schrijven, geen probleem. Opeens krijg ik een GSM in
mijn hand gedrukt, en wordt er Engels gepraat. Het blijkt een touristguide/journalist te zijn.
We spreken af elkaar te ontmoeten, en ook hij is zeer geinteresseerd in ons goede doel:
2048 Project. We wisselen onze gegevens uit, en na een kort gesprek nemen we afscheid.
In de lobby van het hotel ontmoet ik dezelfde groep reizigers die we in Bughara hadden gezien.
De middag besteden we samen aan een kunstmuseum bezoek. Aan personeel in dit museum geen gebrek,
op iedere hoek staat, zit of slaapt wel iemand ! Zwaar werk waarschijnlijk...
In de loop van de avond, nadat we samen gegeten hebben, neem ik afscheid van dit gezellige gezelschap.
Zij gaan vannacht richting Holland, en ik ontvang een Lonely Planet en een reisgids van hun
( waarvoor dank ! )

De volgende dag rijd ik de Fergana vallei in. Deze bereik ik via een lang recht stuk autobaan van
goede kwaliteit. Af en toe een politie controle post waar ze soms om mijn paspoort vragen, maar niet
moeilijk doen. De route wordt steeds mooier, en de hoogte stijgt tot 2200 meter. Overal zonnebloemvelden,
pruimen, perzik en abrikozen bomen. Een vruchtbare vallei, maar ook veel GROTE fabrieken die vanalles
uitbraken. Regelmatig moet ik staande rijden, als KAMAZ vrachtwagens de berg op kruipen. Een grote
zwarte diesel wolk zorgt er soms voor dat je niets ziet ! Bovenop de vallei is een militaire post
waar mijn paspoort wordt geregistreerd, we gaan richting "buurland" Kirgizie.

Er zijn diverse grensovergangen, en niemand kan mij vertellen of deze wel of niet open zijn. Ze liggen
allemaal op mijn route, dus ik besluit om er gewoon langs te rijden. De eerste is gesloten, en ze verwijzen
mij door naar Osh. Dit is een grote grensovergang, en open. Ik rijd nog naar een 2de kleine grensovergang,
maar kom niet tot aan de poort. Op de laatste controlepost voor deze grens wordt ik op niet al te vriendelijke
manier weggestuurd. Als ik in Osh aankom, is het vreemd genoeg erg rustig. Ik verwachte een lange rij
vrachtauto's maar zie alleen enkele auto's en een gesloten poort. Er wordt om mijn paspoort gevraagd,
en de poort gaat open ! Als ik de grensovergang benader, staat er welgeteld 1 auto, uit ... NL.
De grensovergang neemt een klein uur in beslag, vooral Kirgizie gaat super. Paspoort afgeven, visum bekijken,
stempel er, klaar. Het kan dus wel !