Sahrisabz - Samarkand

Zo, hier zijn we weer. Internet is moeilijk verkrijgbaar en eeerg langzaaaam. Het uploaden
van tekst gaat nog enigzins, maar foto's is een drama. Maar het blijft de moeite waard om
het blog te blijven vullen, want de reactie's zijn geweldig !

Dirks visum thuis zit tegen de houdbaarheidsdatum aan, en besluit om zijn geel eendebekje (zoals gepland) richting Molenbeersel te sturen. Frank en Jelle willen samen genieten van het alleen reizen, en reizen apart verder.

Na mijn vertrek uit Bughara rijd ik via een lange woestijnweg richting Sahrisabz. Het schiet goed op, en na 320 km bereik ik deze stad die enkele mooie panorama's heeft. Deze worden veelvuldig gebruikt door pasgetrouwde stellen, want het is een komen en gaan van feestende familie's. Anders dan bij ons lopen complete familie's de hele dag achter het bruidspaar aan, en worden foto's en films gemaakt.'s Avonds wordt er dan uitgebreid gegeten, gedanst en wodka gedronken, maar hierover later meer.

Slapen doe ik in Orient Star Hotel, een prima hotel met leuk personeel. Als ik vraag of mijn motor veilig gestald kan worden, is dit geen probleem. Dat blijkt 's morgens, want naast mijn motor ligt de kelner te slapen !! Vanuit Sahrisabz rij ik richting Samarqand, over een mooie bergpas ( Tahtaqarache 1600m ).Bij Orient Star hotel waren ze zo vriendelijk om contact op te nemen met Orient Star hotel Samarkand, en na een rit van 116 km sta ik hier voor de deur !! Ik tref er 4 Mitsubithsi's aan uit CH, ook zij rijden de Zijderoute. We raken aan de praat,en wisselen bruikbare informatie uit. Zij komen vanuit Kirgizie, en gaan richting Turkmenistan, en ik precies andersom.
Plotseling valt de stroom uit, en is het donker in het hotel. De bediening zegt dat het de eerste keer is dat dit gebeurt, en zijn dus nergens op voorbereid. Noodverlichting bestaat hier niet, dus met mijn mijnwerkerslampje zijn ze erg blij !! Ik raak aan de praat met de jongens van de receptie, en ze zijn erg
op hun land met een rijke historie. Prompt wordt ik uitgenodigd om een bruiloft in Uzbeekse stijl bij te wonen, wat ik onmogelijk kan weigeren ! Een vriend van de kelner trouwt, en het is geen enkel probleem als ik naar het feest kom. Als ik doorvraag, blijkt het een gearengeerd huwelijk te zijn, wat blijkbaar nog gewoon is in hun cultuur. De ouders van de bruid en bruidegom besluiten samen dat zij trouwen. De kelner, Ruslan heeft voor zijn studie in UK gewoond en gewerkt, en vind ons "siesteemska"
in de keuze van een partner beter als het hunne. Wat de bruid en bruidegom er van vinden, zal ik waarschijnlijk nooit weten...

's Morgens neem ik de motor en ga de stad wat verkennen. Omdat ik ook moet tanken, kan ik dit mooi combineren. Echter, ieder tankstation waar ik stop is de benzine op. De meeste auto's rijden hier op autogaz, en het is mij onduidelijk waarom de benzine op is. Er zit niets anders op dan de stad uit te rijden in de hoop dat de grotere tankstations wel benzine hebben. Maar ook hier is de benzine op, en als reden krijg ik 2 versie's :

1 : op 1 september viert Uzbekistan haar 20ste verjaardag van onafhankelijkheid, en men wil onrusten voorkomen en leggen op deze manier de stad "benzinedroog".

2: er is een grotere vraag vanuit het buitenland naar olie, dus
meer exporteren is interesant. De minder belangrijke zone waarin ik nu ben in Uzbekistan, hangt dus aan de laatste mem.

Wat waar is weet ik niet, maar ondertussen is mijn tank bijna leeg, en kom ik steeds meer voetgangers met lege colaflessen tegen....Na ongeveer 50 km uit de stad en een 10 tal stops links of rechts bij tankstations, kan ik benzine kopen, echter van mindere kwaliteit, oktan 81. De eerste test voor de Yamaha, en ik neem 10 liter, voorlopig genoeg voor zeker 250 km. Als blijkt dat de prestatie's van de motor achterblijven,hoef ik tenminste niet zoveel weg te gooien. In Nederland heb ik bij Yamaha NL nagevraagd of ik aanpassingen
nodig had voor deze benzine, dit was niet nodig.Dit blijkt te kloppen, want de motor blijft perfect zijn werk doen. Op de terugweg bezoek ik een olieveld, en een asfaltfabriek. Het is mooi om te zien hoe de mensen hier hun dagelijkse werkzaamheden
uitvoeren, alles gaat eenvoudig en rustig. De techniek is oerdegelijk en simpel, maar blijft ver achter bij wat wij gewendt zijn. Naar het milieu wordt hier niet omgekeken.'s Middags is het hier gewoon te heet om iets te ondernemen, maar ik moet wel nog strijken voor de bruiloft vanavond ! Om 19.00 wordt ik door Faruq opgehaald bij het hotel en gaan we richting het bruidspaar. Ik koop een grote bos bloemen, en voor de rest laten we het maar gebeuren. Als ik de binnenplaats oploop waar het feest al in volle gang is, zie ik zeker 500 mensen zitten. Vrouwen en mannen gescheiden aan tientallen tafels
die vol staan met de allerbeste gerechten. Ik schuif aan bij de vader van Faruq, en krijg van alle kanten eten toegeschoven.

Tja, wat moet je dan...Regelmatig komen obers langs om de wodka voorraad aan te vullen, die steeds beter begint te smaken !Het eten is heerlijk, en ik maak foto's van de menigte, mooi om te zien. iteindelijk ben ik aan de beurt om het bruidspaar te feliciteren, en op een grote buhne wens ik hun in mijn beste Russisch een fijne toekomst samen. Bolshoe spasibo !!


Terug aan tafel vertel ik de mannen dat je trouwdag de mooiste dag voor de rest van je leven is, ieder begint te lachen en er blinkt een paar pond gouden tanden mijn kant op !! Al met al een onvergetelijke ervaring.

Omdat er regelmatig de vraag wordt gesteld :

Op welk rekening nummer kan geld worden gedoneerd voor 2048 PROJECT ?


Het rekeningnummer is: 1117.70.165 inzake 2048 PROJECT.
Bij het reisverslag nummer 4: Goede doel is alle info te vinden.
Dank je wel, Frank - Dirk - Jelle