Dag 46
Door: TEAM ZIJDEROUTE 2011
20 Juli 2011 | Turkmenistan, Mary
Ashgabath - Mary Turkmenistan
382 km
50 graden hebben we vandaag niet gehaald, wel 48 graden. Enne,
eindelijk, daar zijn ze weer: slechte wegen! Hoera Hoera. Na
duizenden kilometers over strak asfalt gereden te hebben zijn we weer
helemaal blij met de zware rit van vandaag.
We rijden van Ashgabath naar Mary langs de Iranese grens.
Deze rit gaat door de Karakum woestijn.
De verbindingsweg is breed en geasfalteerd.
Door de hitte zakken de vrachtwagens gewoon weg in het asfalt en
de sporen zijn zo diep dat je er gemakkelijk een opgerold perzisch
tapijt in kunt leggen. De weg begint echter redelijk goed maar dan
worden de gaten dieper en dieper. En als we het hebben over diepe gaten
dan bedoelen we dus ook diepe gaten. We hebben honderden kilometers
moeten staan om ze te ontwijken want als je in zo'n gat klapt, dan
heb je handen en voeten nodig om de motor op de weg te houden. Er
zijn zelfs gaten waar je beter niet inrijdt, als je tenminste niet
op het hete asfalt terecht wil komen. Ons materiaal wordt zwaar
op de proef gesteld maar het geeft geen krimp.
In Mary aangekomen weer dezelfde pracht en praal dan in Ashgabath.
Het hotel is weer superdeluxe dus we genieten er weer van.
Waar we ook van genieten is dat de dames hier in van die prachtige
gekleurde kleren rondlopen. Je ziet tenminste weer eens dat het een
vrouw is. Na wekenlang gesluierde dames gezien te hebben is dat toch
weer erg aangenaam voor de ogen. Er zijn zelfs weer naaldhakjes
gesignaleerd maar die zetten we beter niet op de foto om onze vrouwtjes
niet ongerust te maken.
Reizen is zwaar.....
Morgen meer nieuws van de drie motaards,
382 km
50 graden hebben we vandaag niet gehaald, wel 48 graden. Enne,
eindelijk, daar zijn ze weer: slechte wegen! Hoera Hoera. Na
duizenden kilometers over strak asfalt gereden te hebben zijn we weer
helemaal blij met de zware rit van vandaag.
We rijden van Ashgabath naar Mary langs de Iranese grens.
Deze rit gaat door de Karakum woestijn.
De verbindingsweg is breed en geasfalteerd.
Door de hitte zakken de vrachtwagens gewoon weg in het asfalt en
de sporen zijn zo diep dat je er gemakkelijk een opgerold perzisch
tapijt in kunt leggen. De weg begint echter redelijk goed maar dan
worden de gaten dieper en dieper. En als we het hebben over diepe gaten
dan bedoelen we dus ook diepe gaten. We hebben honderden kilometers
moeten staan om ze te ontwijken want als je in zo'n gat klapt, dan
heb je handen en voeten nodig om de motor op de weg te houden. Er
zijn zelfs gaten waar je beter niet inrijdt, als je tenminste niet
op het hete asfalt terecht wil komen. Ons materiaal wordt zwaar
op de proef gesteld maar het geeft geen krimp.
In Mary aangekomen weer dezelfde pracht en praal dan in Ashgabath.
Het hotel is weer superdeluxe dus we genieten er weer van.
Waar we ook van genieten is dat de dames hier in van die prachtige
gekleurde kleren rondlopen. Je ziet tenminste weer eens dat het een
vrouw is. Na wekenlang gesluierde dames gezien te hebben is dat toch
weer erg aangenaam voor de ogen. Er zijn zelfs weer naaldhakjes
gesignaleerd maar die zetten we beter niet op de foto om onze vrouwtjes
niet ongerust te maken.
Reizen is zwaar.....
Morgen meer nieuws van de drie motaards,
-
22 Juli 2011 - 12:40
Hey Friends,:
Dear Friends,
How is every thing ?
Please write some parts of your reports in English !
We can't understand anything of your reports ! Don't forget us (-;
Your half-day Tour Guide !
Mehdi (IRAN-Tabriz)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
