Dag 41

Babolsar - Gorgan Iran
209km
's Morgens om negen uur staat de jetski al voor ons klaar. We kunnen ons geen
betere ochtendgymnastiek voorstellen. Met de pupsen nog in de ogen stappen
we op de jetski en blazen vol gas de Kaspische Zee op. Door de hoge golven
maken we flinke sprongen en komen dan met een harde klap weer op het water
neer. De pupsen zijn al snel uit onze ogen verdwenen. Na een minuut zit je
zo ver op de zee dat je de kust amper nog kunt zien. Als we dan na een
kwartiertje afstappen komt de adrenaline uit onze oren naar buiten.
Wat heeft zo'n ding een enorme power zeg, pfoe. We lopen naar ons pension en
halverwege komt een man naar ons toe met een stel gezadelde paarden en hij
vraagt of we met het paard over het strand willen rijden. De goede man was
helaas voor hem op het verkeerde moment op de verkeerde plaats want na zo'n
jetski avontuur leek de 1 pk van zo'n paardje toch wel wat veel van het weinige.
Plotseling komt er een groep soldaten het strand op gewandeld met aan de ene
kant een wapenstok en aan de andere kant een scheidsrechters fluitje. Iedereen
die in de zee zwemt wordt er uit gehaald. Ten strengste verboden om hier te
zwemmen. Het is namelijk het openbare gedeelte waar zowel mannen als vrouwen
op het strand mogen wandelen. Gemengd zwemmen is echter verboden. De soldaten
zijn jonge knulletjes, waarschijnlijk dienstplichtigen. Een oudere man met
een dikke behaarde buik weigert om uit het water te komen en vol spanning
wachten we af wat er gaat gebeuren. Onze camera natuurlijk in de aanslag.
Het soldaatje blaast zijn fluitje bijna in twee stukken maar de oudere man
geeft taal noch teken. Meteen komen er drie andere soldaten aangereden in een
jeep. De oude man blijft lekker in het water dobberen. Na wat geroep over en
weer druipen de soldaatjes af. Gelukkig maar want het zag er even dreigend uit.
De rit begint pas rond de middag maar is gelukkig niet al te lang. We hebben
alle tijd omdat ons visum voor Turkmenistan pas over 4 dagen geldig is.
Je ziet hier veel bomen en bossen, uitgestrekte rietvelden en landbouw op kleine
schaal. De bossen maken het geheel aangenaam koel. We hebben geen plannen die
dag en stoppen na een dikke 200 km in de plaats Gorgan.
De stad is keurig opgetuigd en er blijkt morgen een groot feest te zijn waar
duizenden mensen naar toe komen. Dat willen we meemaken dus we
besluiten om vandaag hier te blijven.
Morgen meer nieuws van de drie motaards,