Dag 45
Door: TEAM ZIJDEROUTE 2011
19 Juli 2011 | Turkmenistan, Asjchabad
Bajgiran - Ashgabath Turkmenistan
52 km
Voordat we aan het reisverslag van vandaag beginnen willen we onze
steun uitbrengen aan het muziekfestival 'Minirok' dat aanstaande
zondag in Stramproy wordt gehouden. Normaal gesproken zijn we
trouwe bezoekers van dit festival maar dit jaar helaas niet.
Dus beste lezers, aanstaande zondag allemaal naar Stramproy lekker
genieten van de fijne muziek samen met een lekker pintje bier.
Zo, nu terug naar het reisverslag.
We dachten dat de grensovergang simpel zou zijn maar wat hebben we
er weer eens naast gezeten. Het heeft 5 uur geduurd voordat we de
grens over waren en het was ook nog eens erg duur.
De volledige gebeurtenissen van deze grensovergang staan in het
volgende verslag zodat toekomstige reizigers zich goed kunnen
voorbereiden.
Na de grensperikelen zitten we dan in Turkmenistan en je voelt de
temperatuur elke kilometer stijgen. Niet alleen naderen we de stad
Ashgabath, ook rijden we recht richting de Karakum. Dit is een van de
heetste woestijnen op aarde. In Ashgabath aangekomen weten we niet
wat we zien. De stad is compleet gemaakt uit wit marmer en overal
is het goud dat blinkt. Deze stad wordt ook wel het Las Vegas van
Azie genoemd. We rijden langs parken met grote fonteinen,
gouden standbeelden, een enorme wit marmeren moskee en het Olympisch
stadion, ook uit wit marmer.
Het is er kraakschoon en je vindt nog geen snoeppapiertje op de brede
boulevards. Ons hotel is zeer luxe en we besluiten om ons eens lekker
te wassen. Bovendien trakteren we onszelf op een schone onderbroek.
Dat hebben we wel verdiend vinden we.
's Avonds gaan we de stad verkennen en we vallen van de ene verbazing
in de andere. We hadden ons nooit kunnen voorstellen dat deze stad zo
schitterend zou zijn. In de grote bazaar krijgen we kamele karnemelk
te drinken. Het smaakt bijzonder zuur en we vragen ons af of het
geen kamele pis is. We willen het oude vrouwtje dat ons de melk
vriendelijk aanbiedt niet teleurstellen en drinken het keurig op.
Bah, wat een vieze bocht. We rupselen er nu nog van.
Morgen rijden we langs de grens van Noord Iran richting Mary.
De rit gaat grotendeels door de woestijn waar de temperatuur richting
de 50 graden zal gaan. We vertrekken vroeg om de hitte voor te blijven.
Morgen meer nieuws van de drie motaards,
52 km
Voordat we aan het reisverslag van vandaag beginnen willen we onze
steun uitbrengen aan het muziekfestival 'Minirok' dat aanstaande
zondag in Stramproy wordt gehouden. Normaal gesproken zijn we
trouwe bezoekers van dit festival maar dit jaar helaas niet.
Dus beste lezers, aanstaande zondag allemaal naar Stramproy lekker
genieten van de fijne muziek samen met een lekker pintje bier.
Zo, nu terug naar het reisverslag.
We dachten dat de grensovergang simpel zou zijn maar wat hebben we
er weer eens naast gezeten. Het heeft 5 uur geduurd voordat we de
grens over waren en het was ook nog eens erg duur.
De volledige gebeurtenissen van deze grensovergang staan in het
volgende verslag zodat toekomstige reizigers zich goed kunnen
voorbereiden.
Na de grensperikelen zitten we dan in Turkmenistan en je voelt de
temperatuur elke kilometer stijgen. Niet alleen naderen we de stad
Ashgabath, ook rijden we recht richting de Karakum. Dit is een van de
heetste woestijnen op aarde. In Ashgabath aangekomen weten we niet
wat we zien. De stad is compleet gemaakt uit wit marmer en overal
is het goud dat blinkt. Deze stad wordt ook wel het Las Vegas van
Azie genoemd. We rijden langs parken met grote fonteinen,
gouden standbeelden, een enorme wit marmeren moskee en het Olympisch
stadion, ook uit wit marmer.
Het is er kraakschoon en je vindt nog geen snoeppapiertje op de brede
boulevards. Ons hotel is zeer luxe en we besluiten om ons eens lekker
te wassen. Bovendien trakteren we onszelf op een schone onderbroek.
Dat hebben we wel verdiend vinden we.
's Avonds gaan we de stad verkennen en we vallen van de ene verbazing
in de andere. We hadden ons nooit kunnen voorstellen dat deze stad zo
schitterend zou zijn. In de grote bazaar krijgen we kamele karnemelk
te drinken. Het smaakt bijzonder zuur en we vragen ons af of het
geen kamele pis is. We willen het oude vrouwtje dat ons de melk
vriendelijk aanbiedt niet teleurstellen en drinken het keurig op.
Bah, wat een vieze bocht. We rupselen er nu nog van.
Morgen rijden we langs de grens van Noord Iran richting Mary.
De rit gaat grotendeels door de woestijn waar de temperatuur richting
de 50 graden zal gaan. We vertrekken vroeg om de hitte voor te blijven.
Morgen meer nieuws van de drie motaards,
-
21 Juli 2011 - 16:22
Tom Elbers Q-lise:
Hey frank& vrienden,
Ziet er schitterend uit!!! @frank, nog steeds geen eekhoorn tussen de spaken gehad?? ;-)
Succes verder!!! -
21 Juli 2011 - 19:54
Rachel:
Hey,
Raphael, heb je toch nog mijn buitenverblijfje gevonden? En gelijk een foto van gemaakt zoals te zien is op de 2e. haha.
Het gaat lekker met jullie, goed op schema en leuke verhalen. Foto avond staat al in de agenda.
En zondag minirok in rooi. We zullen proosten op jullie tocht.
Doe voorzichtig maar vooral genieten van alles wat jullie zien en meemaken.
Groetjes Rachel
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
