Dag 44
Door: TEAM ZIJDEROUTE 2011
18 Juli 2011 | Iran, Bājgīrān
Bognurd - Bajgiran Grensovergang Iran - Turkmenistan
223 km
We rijden de laatste kilometers door Iran en wat hebben we toch een
schitterende tijd gehad in dit overweldigende land. Als je als toerist
hier naar toe komt, en je respecteert de gewoonten en gebruiken van dit
land dan zul je gegarandeerd een onvergetelijk mooie reis hebben.
De steden zitten vol met adembenemend mooie historische gebouwen en
alles is hier netjes. De grootverpakking Norit pillen die
we moesten meenemen van onze vrouwen hebben we aan wat kinderen gegeven.
We hebben ze verteld dat het straatkrijtjes zijn dus ze kunnen even vooruit.
Na ruim 2 en een halve week hier geweest te zijn hebben we nergens
ook maar enig spoor van onveiligheid kunnen ontdekken. We zijn aangenaam
verrast door de gastvrijheid van de Iranezen en hebben alles gekregen
wat we nodig hadden.
Sinds een paar dagen merken we dat als we over een hobbel rijden met
onze motoren dat onze buikjes en borstjes een beetje op en neer kwabbelen.
Dirk heeft zelfs een onderkin gekregen. We zijn dus ook nog eens flink
wat kilootjes aangekomen, terwijl we dachten dat we hier honger zouden
lijden. Niet dus, weer helemaal mis. En dat voor de zoveelste keer.
Bij de Turkmeense grens aangekomen stuiven er direct vele brommertjes
op ons af, en ook autos rijden naast ons. Er komen allerlei mensen
naar ons toe die ons over de grens willen helpen, tegen betaling
uiteraard. We hebben inmiddels geleerd dat we zelf de grensovergang
moeten regelen. Het kost toch enige moeite om ze af te schudden en ze
volgen ons tot op onze hotelkamer. Geld wisselen is wel weer interessant
want de koers die we krijgen bij de straathandelaren ligt stukken hoger
dan wat we bij de bank beuren. Met de banken hebben we het helemaal gehad
dus we gunnen het de mensen aan de grens van harte. Zeker als we er
zelf ook nog voordeel bij hebben. Ja ja, het Hollandse bloed komt af
en toe ook nog naar boven. Geen cent teveel hoor!
Morgen gaan we de grens oversteken met Turkmenistan. Deze grensovergang
is blijkbaar een simpele dus we verwachten weinig problemen.
Wel kijken we uit naar Ashgabath, de eerste stad in Turkmenistan. Deze
stad is het Las Vegas van Azie en alles schijnt er pracht en praal te zijn.
Morgen meer nieuws van de drie motaards,
223 km
We rijden de laatste kilometers door Iran en wat hebben we toch een
schitterende tijd gehad in dit overweldigende land. Als je als toerist
hier naar toe komt, en je respecteert de gewoonten en gebruiken van dit
land dan zul je gegarandeerd een onvergetelijk mooie reis hebben.
De steden zitten vol met adembenemend mooie historische gebouwen en
alles is hier netjes. De grootverpakking Norit pillen die
we moesten meenemen van onze vrouwen hebben we aan wat kinderen gegeven.
We hebben ze verteld dat het straatkrijtjes zijn dus ze kunnen even vooruit.
Na ruim 2 en een halve week hier geweest te zijn hebben we nergens
ook maar enig spoor van onveiligheid kunnen ontdekken. We zijn aangenaam
verrast door de gastvrijheid van de Iranezen en hebben alles gekregen
wat we nodig hadden.
Sinds een paar dagen merken we dat als we over een hobbel rijden met
onze motoren dat onze buikjes en borstjes een beetje op en neer kwabbelen.
Dirk heeft zelfs een onderkin gekregen. We zijn dus ook nog eens flink
wat kilootjes aangekomen, terwijl we dachten dat we hier honger zouden
lijden. Niet dus, weer helemaal mis. En dat voor de zoveelste keer.
Bij de Turkmeense grens aangekomen stuiven er direct vele brommertjes
op ons af, en ook autos rijden naast ons. Er komen allerlei mensen
naar ons toe die ons over de grens willen helpen, tegen betaling
uiteraard. We hebben inmiddels geleerd dat we zelf de grensovergang
moeten regelen. Het kost toch enige moeite om ze af te schudden en ze
volgen ons tot op onze hotelkamer. Geld wisselen is wel weer interessant
want de koers die we krijgen bij de straathandelaren ligt stukken hoger
dan wat we bij de bank beuren. Met de banken hebben we het helemaal gehad
dus we gunnen het de mensen aan de grens van harte. Zeker als we er
zelf ook nog voordeel bij hebben. Ja ja, het Hollandse bloed komt af
en toe ook nog naar boven. Geen cent teveel hoor!
Morgen gaan we de grens oversteken met Turkmenistan. Deze grensovergang
is blijkbaar een simpele dus we verwachten weinig problemen.
Wel kijken we uit naar Ashgabath, de eerste stad in Turkmenistan. Deze
stad is het Las Vegas van Azie en alles schijnt er pracht en praal te zijn.
Morgen meer nieuws van de drie motaards,
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
