Dag 39
Door: TEAM ZIJDEROUTE 2011
13 Juli 2011 | Iran, Nowshahr
Qom - Nowshahr Iran
395km
Met een gemengd gevoel verlaten we Qom. We waren hier graag nog een paar dagen
gebleven maar we moeten weer verder. Dat geldt voor alle stops die we in Iran
gemaakt hebben. Telkens gaan we weer met pijn in het hart verder.
De rit gaat naar het Noorden. We rijden richting Teheran maar we hebben geen stop
gepland in deze enorme stad van zo'n 15 miljoen inwoners. We zien hier toch weer een
wat losser Iran waar de sluiers erg kort zijn en de onderarmen zijn ook zichtbaar.
En dan het verkeer. Mijn hemel wat een chaos. We slingeren er zigzaggend doorheen
en overal om ons heen getoeter en gierende banden. Het toppunt was wel dat er een
herder met zijn geiten overstak midden in de drukke ochtendspits over de Periferique
van Teheran. Pffff, we waren blij dat we er doorheen waren zonder schrammen.
Vlak boven Teheran begint een gebergte richting de Kaspische Zee. Het landschap wordt
steeds groener en de temperatuur daalt naar een aangename 35 graden. De rust van het
gebergte doet ons goed en op 2700 meter was het zelfs koud te noemen. De bergpassen
met de vele haarspeld bochten zijn een welkome afwisseling van de ellenlange rechte
wegen door de woestijn.
Dirk rijdt voorop als er plots een boom over de weg valt. Nog geen 100 meter voor zijn
voorwiel. De tegemoet komende auto kan niet meer stoppen en wordt geraakt. Er blijken
houthakkers bezig te zijn en ze hebben de boom de verkeerde kant op laten vallen.
Tja, je moet dat houthakken ook niet aan Iranezen overlaten dat blijkt wel.
We hebben wel goed gelachen hiermee en natuurlijk weer goede fotos.
Morgen meer nieuws van de drie motaards,
395km
Met een gemengd gevoel verlaten we Qom. We waren hier graag nog een paar dagen
gebleven maar we moeten weer verder. Dat geldt voor alle stops die we in Iran
gemaakt hebben. Telkens gaan we weer met pijn in het hart verder.
De rit gaat naar het Noorden. We rijden richting Teheran maar we hebben geen stop
gepland in deze enorme stad van zo'n 15 miljoen inwoners. We zien hier toch weer een
wat losser Iran waar de sluiers erg kort zijn en de onderarmen zijn ook zichtbaar.
En dan het verkeer. Mijn hemel wat een chaos. We slingeren er zigzaggend doorheen
en overal om ons heen getoeter en gierende banden. Het toppunt was wel dat er een
herder met zijn geiten overstak midden in de drukke ochtendspits over de Periferique
van Teheran. Pffff, we waren blij dat we er doorheen waren zonder schrammen.
Vlak boven Teheran begint een gebergte richting de Kaspische Zee. Het landschap wordt
steeds groener en de temperatuur daalt naar een aangename 35 graden. De rust van het
gebergte doet ons goed en op 2700 meter was het zelfs koud te noemen. De bergpassen
met de vele haarspeld bochten zijn een welkome afwisseling van de ellenlange rechte
wegen door de woestijn.
Dirk rijdt voorop als er plots een boom over de weg valt. Nog geen 100 meter voor zijn
voorwiel. De tegemoet komende auto kan niet meer stoppen en wordt geraakt. Er blijken
houthakkers bezig te zijn en ze hebben de boom de verkeerde kant op laten vallen.
Tja, je moet dat houthakken ook niet aan Iranezen overlaten dat blijkt wel.
We hebben wel goed gelachen hiermee en natuurlijk weer goede fotos.
Morgen meer nieuws van de drie motaards,
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
