Dag 31
Door: TEAM ZIJDEROUTE 2011
06 Juli 2011 | Iran, Kandovān
Tabriz - Kandovan Iran
82km
We zijn vanmorgen nog even de stad Tabriz ingewandeld om afscheid te nemen.
Dat hadden we beter niet kunnen doen. Het verkeer is hier een ongelooflijke chaos. Het
aantal verkeersslachtoffers in Iran is het hoogst van de hele wereld. Onlangs heeft
de president van Iran maatregelen afgekondigd om dit te veranderen omdat zoveel slachtoffers
in het verkeer beneden de waardigheid van het Iranese volk is.
Elk gaatje op de weg wordt opgevuld, dus er staan 5 autos naast elkaar te wachten voor een
driebaans weg. Er rijden autos achteruit tegen het verkeer in. Verkeerslichten zijn meer
bedoeld als kerstverlichting.
Tijdens het oversteken remt geen enkele auto en je komt dus de drukke weg niet over. We hebben
toch even moeten studeren hoe de Iranezen zelf de weg over steken en dat doen ze met gevaar
voor eigen leven. Ze beginnen gewoon te lopen en wonderbaarlijk, ze worden niet geraakt. De
autos rijden om de voetganger heen, maar stoppen doen ze niet.
We nemen het zekere voor het onzekere en lopen pal naast een groep Iranese overstekers maar we
verzekeren er ons wel van dat bij een eventuele botsing de Iranees het eerst geraakt wordt.
Te voet zijn de Iranezen de vriendelijkste en rustigste mensen die we ooit gezien hebben maar
eenmaal in de auto hebben ze een complete plank voor hun hoofd.
Verder met de rit. Die gaat naar Kandovan. Dat is vergelijkbaar met Cappadocie in Turkije. Hier
in Kandovan wonen de mensen in uitgehakte grotten en het is een prachtig stadje.
We lopen door het kleine dorpje en snuiven de cultuur met volle teugen op. Wat is het hier toch
schitterend mooi. Terwijl we teruglopen naar onze motoren komen er een groep Iranese meiden naar
ons toe en ze vragen wat onze plannen voor vanmiddag zijn. We hebben geen plannen roepen we in
koor en terstond biedt de groep aan om ons een rondleiding te geven door het dorpje. Dat nemen
we natuurlijk graag aan want het waren toch wel erg spontane dames. Het waren studentes
van de Universiteit van Tabriz die een dagje uit waren in Kandovan.
Toen we nog thuis zaten hadden we nooit durven denken dat we in Iran met een groep moderne
meiden zouden rondlopen zonder in de boeien te worden geslagen.
Wat is Iran toch een schitterend land en wat hadden we toch een verkeerd beeld hiervan.
Foei toch!
Morgen meer nieuws van de drie motaards,
82km
We zijn vanmorgen nog even de stad Tabriz ingewandeld om afscheid te nemen.
Dat hadden we beter niet kunnen doen. Het verkeer is hier een ongelooflijke chaos. Het
aantal verkeersslachtoffers in Iran is het hoogst van de hele wereld. Onlangs heeft
de president van Iran maatregelen afgekondigd om dit te veranderen omdat zoveel slachtoffers
in het verkeer beneden de waardigheid van het Iranese volk is.
Elk gaatje op de weg wordt opgevuld, dus er staan 5 autos naast elkaar te wachten voor een
driebaans weg. Er rijden autos achteruit tegen het verkeer in. Verkeerslichten zijn meer
bedoeld als kerstverlichting.
Tijdens het oversteken remt geen enkele auto en je komt dus de drukke weg niet over. We hebben
toch even moeten studeren hoe de Iranezen zelf de weg over steken en dat doen ze met gevaar
voor eigen leven. Ze beginnen gewoon te lopen en wonderbaarlijk, ze worden niet geraakt. De
autos rijden om de voetganger heen, maar stoppen doen ze niet.
We nemen het zekere voor het onzekere en lopen pal naast een groep Iranese overstekers maar we
verzekeren er ons wel van dat bij een eventuele botsing de Iranees het eerst geraakt wordt.
Te voet zijn de Iranezen de vriendelijkste en rustigste mensen die we ooit gezien hebben maar
eenmaal in de auto hebben ze een complete plank voor hun hoofd.
Verder met de rit. Die gaat naar Kandovan. Dat is vergelijkbaar met Cappadocie in Turkije. Hier
in Kandovan wonen de mensen in uitgehakte grotten en het is een prachtig stadje.
We lopen door het kleine dorpje en snuiven de cultuur met volle teugen op. Wat is het hier toch
schitterend mooi. Terwijl we teruglopen naar onze motoren komen er een groep Iranese meiden naar
ons toe en ze vragen wat onze plannen voor vanmiddag zijn. We hebben geen plannen roepen we in
koor en terstond biedt de groep aan om ons een rondleiding te geven door het dorpje. Dat nemen
we natuurlijk graag aan want het waren toch wel erg spontane dames. Het waren studentes
van de Universiteit van Tabriz die een dagje uit waren in Kandovan.
Toen we nog thuis zaten hadden we nooit durven denken dat we in Iran met een groep moderne
meiden zouden rondlopen zonder in de boeien te worden geslagen.
Wat is Iran toch een schitterend land en wat hadden we toch een verkeerd beeld hiervan.
Foei toch!
Morgen meer nieuws van de drie motaards,
-
06 Juli 2011 - 19:27
Djungelroyku:
mooi verhaal Frank, maar we zijn toch aan het wachten op het verhaal ,
met de vliegende stenen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
